Παρασιτικές λοιμώξεις: Αιτίες, συμπτώματα.

Οι παρασιτικές λοιμώξεις αντιπροσωπεύουν ένα ευρύ φάσμα συμπτωμάτων και ασθενειών που προκαλούνται από την είσοδο αυγών ή ενηλίκων παρασίτων στο ανθρώπινο σώμα. Συχνά, τα πρώτα σημάδια της νόσου δεν μπορούν να ανιχνευθούν για αρκετές ημέρες και σε ορισμένες περιπτώσεις αρκετούς μήνες ή και χρόνια. Αυτό οφείλεται στον κύκλο ζωής των παρασίτων και στις κύριες λειτουργίες τους: καλή καμουφλάζ και διατηρώντας τη δική τους ζωή λαμβάνοντας θρεπτικά συστατικά από το σώμα του ξενιστή.

Τύποι παρασίτων και τα χαρακτηριστικά τους

Οι παρασιτικές λοιμώξεις, ανάλογα με ορισμένες ιδιότητες της εκδήλωσής τους, χωρίζονται σε τρεις ομάδες:

1. Ectoparasites.
   Η κύρια τοποθεσία είναι η επιφάνεια του ανθρώπινου σώματος. Αυτές περιλαμβάνουν ψείρες, ψύλλους, τσιμπούρια και κρεβατάκια. Τροφοδοτούν κυρίως στο ανθρώπινο αίμα, αν και σε ορισμένες περιπτώσεις, όπως με ακάρεα που προκαλούν αποδικία, το κύριο φαγητό είναι η έκκριση των σμηγματογόνων αδένων ή των νεκρών επιθηλιακών (δερματικών) κυττάρων. Τα πρώτα σημάδια μιας παρασιτικής λοίμωξης είναι αρκετά εύκολο να αναγνωριστούν, καθώς προκαλούν κνησμό και καίγοντας στα ενδιαιτήματα τους. Ορισμένα ectoparasites είναι φορείς σοβαρών ασθενειών: τυφός, άνθρακας, εγκεφαλίτιδα και τρυπανοσωμίαση. Προκαλούν τεράστια βλάβη στην ανθρώπινη υγεία, συμπεριλαμβανομένου του θανάτου.
2. Endoparasites (πρωτόζωα).
   Επηρεάζει κυρίως τα εσωτερικά όργανα. Είναι μονοκύτταρο σε δομή, εξ ου και το όνομα Protozoa. Παρ 'όλα αυτά, μπορούν να οδηγήσουν σε σοβαρές μορφές ασθένειας. Οι κύριες ασθένειες αυτής της ομάδας είναι η παρασιτική λοίμωξη του αίματος που προκαλείται από τοξόπλασμα και τις εντερικές λοιμώξεις που προκαλούνται από την αμοιβάδα ή τη Γιάαρντα.
3. Helminths.
   Είναι οι αιτιολογικοί παράγοντες των πιο κοινών μορφών παρασιτικών λοιμώξεων. Στο ανθρώπινο σώμα, οι κύκλοι ανάπτυξης τους λαμβάνουν χώρα κυρίως στα έντερα και τους ιστούς, όπου αρχίζει η εκδήλωση των συμπτωμάτων της νόσου.

Roundworms (νηματώδη)

Αυτά είναι παράσιτα των οποίων το σώμα είναι στρογγυλό σε διατομή. Τα σεξουαλικά χαρακτηριστικά διακρίνονται εύκολα. Τα θηλυκά είναι συνήθως μεγαλύτερα από τα αρσενικά. Αλλά οι εκπρόσωποι αυτής της τάξης έχουν επίσης ερμαφρόδιτες. Όλα τα νηματώδη περνούν από αναπτυξιακά στάδια: αυγό, προνύμφες και ενήλικες. Αυτή η τάξη περιλαμβάνει:

1. Παράσιτο των εντέρων. Η ασθένεια προκαλείται από εντεροβιοποίηση. Επηρεάζει κυρίως τα παιδιά της προσχολικής ηλικίας και της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης.
2. Whipworm. Προκαλεί την τριχουρίαση της νόσου. Έχει ένα ξεχωριστό σχήμα σώματος. 2/3 του μήκους του σώματος έχει μια λεπτή διάμετρο, που θυμίζει ανθρώπινα μαλλιά ή νήμα. Το άλλο άκρο του σώματος είναι μεγαλύτερο σε διάμετρο και περιέχει τα έντερα.
3. Ascaris. Η ασθένεια προκαλείται από ασκαρία. Οι ενήλικες φθάνουν τα μεγέθη των 25 cm (αρσενικά) και 40 cm (θηλυκά). Αφού η προνύμφη εισέλθει στο ανθρώπινο σώμα, περνάει από το στομάχι και εισέρχεται στο λεπτό έντερο. Από εκεί, μέσω των πόρων με τη ροή του αίματος, εισέρχεται στο ήπαρ, στη συνέχεια στην καρδιά και στη συνέχεια στους πνεύμονες, όπου αναπτύσσεται μέσα σε 7-10 ημέρες. Στη συνέχεια, οι προνύμφες αρχίζουν να ανεβαίνουν στο λάρυγγα. Μόλις φτάσουν στην στοματική κοιλότητα, επανεμφανίζονται. Μόλις στο λεπτό έντερο, οι προνύμφες δεν μπορούν να εισαγάγουν εκ νέου την κυκλοφορία του αίματος μέσω των πόρων λόγω του μεγάλου μεγέθους τους. Εκεί μεγαλώνουν σε ενήλικες εντός 2-3 μηνών. Μετά από αυτό, αρχίζει η αναπαραγωγή και ο κύκλος επαναλαμβάνεται. Το θηλυκό μπορεί να βάλει πάνω από 200 χιλιάδες αυγά την ημέρα.

Ταινίες (cestodes)

Αυτά είναι παράσιτα των οποίων το σώμα μοιάζει με το σχήμα μιας κορδέλας. Ένα χαρακτηριστικό χαρακτηριστικό αυτής της κατηγορίας είναι η απουσία ενός πεπτικού συστήματος. Αυτά περιλαμβάνουν:

1. Echinococcus. Η ασθένεια προκαλείται από εχινοκοκκισμό. Αυτό το παράσιτο είναι μικρό σε μέγεθος (2-9 mm) και αποτελείται από διάφορα τμήματα και κορόιδα. Η μήτρα ενός σεξουαλικά ώριμου ατόμου περιέχει μεγάλο αριθμό αυγών, μέσα στα οποία υπάρχουν προνύμφες. Οι κύριοι χώροι εντοπισμού του Echinococcus είναι το ήπαρ και οι πνεύμονες. Εκεί προκαλεί μια χρόνια ασθένεια που ονομάζεται Hydatid Cyst.
2. Bull Tapeworm. Προκαλεί την ασθένεια Teniarinchiasis. Στο στάδιο των προνυμφών, έχει έναν ενδιάμεσο ξενιστή - βοοειδή. Μόλις βρεθεί στο ανθρώπινο σώμα, αναπτύσσεται στο λεπτό έντερο στο στάδιο της ταινίας. Το σώμα ενός παρασίτου ενηλίκων έχει μέχρι 1000 τμήματα και μπορεί να φτάσει τα 4-10 μέτρα σε μήκος.
3. Χοιρινό ταινία. Προκαλεί την ασθένεια της ταμινίας. Εξωτερικά, είναι πολύ παρόμοιο με έναν καταιγισμό ταύρων. Έχει επίσης ενδιάμεσους οικοδεσπότες: χοίρους, σκύλους, καμήλες, λαγούς και κουνέλια. Στους ανθρώπους είναι ένα παράσιτο στα έντερα. Το μέγεθος ενός ενήλικου ατόμου δεν υπερβαίνει το μήκος των 4 μέτρων.
4. Ο ταινία είναι ευρύς. Η ασθένεια προκαλείται από diphyllobothriasis. Ζει σε σώματα νερού γλυκού νερού. Χρησιμοποιεί τα καρκινοειδή και τα ψάρια ως ενδιάμεσο ξενιστή. Στο ανθρώπινο σώμα παρασιώνει το λεπτό έντερο. Ένας ενήλικας μπορεί να φτάσει σε μήκος αρκετά μέτρα.

Flatworms (Flukes)

Κατά τη διάρκεια του κύκλου ζωής τους, αυτά τα παράσιτα μπορούν να αλλάξουν αρκετούς ενδιάμεσους ξενιστές. Στους ανθρώπους μπορούν να παρασιτοποιηθούν σε οποιοδήποτε όργανο. Αυτή η ομάδα περιλαμβάνει:

1. Σχιστοσώματα. Η ασθένεια προκαλείται από σχιστοσωμίαση. Μπορούν να εισέλθουν στο ανθρώπινο σώμα μέσω επαφής με μολυσμένο γλυκό νερό. Το παράσιτο διεισδύει στο δέρμα και εισέρχεται στο κυκλοφορικό σύστημα, όπου αρχίζει να πολλαπλασιάζεται ενεργά. Τα θηλυκά μπορούν να παράγουν από 300 έως 3000 αυγά την ημέρα. Περαιτέρω, με τη ροή του αίματος, τα αυγά εξαπλώνονται σε όλο το σώμα και συνεχίζουν την ανάπτυξή τους σε οποιοδήποτε όργανο. Το μήκος του σώματος τους δεν υπερβαίνει τα 0,1-0,2 cm.
2. Το ήπαρ. Η ασθένεια προκαλείται από την opisthorchiasis. Το μήκος ενός ενήλικα κυμαίνεται από 3 έως 5 cm. Όταν εισέρχεται στο ανθρώπινο σώμα, παρασιτίζει τους χολικούς αγωγούς, τη χοληδόχο κύστη, το ήπαρ και το πάγκρεας. Είναι σταθερό σε αυτά τα όργανα που χρησιμοποιούν αναρρόφηση κύπελλα που βρίσκονται στο σώμα.

Τρόποι διείσδυσης των παρασίτων στο ανθρώπινο σώμα

1. Η διατροφική οδός της λοίμωξης θεωρείται η πιο συνηθισμένη. Ένα άτομο μολύνεται με το παράσιτο τρώγοντας κακώς πλυμένα λαχανικά και φρούτα. Το κρέας που δεν έχει υποβληθεί σε επαρκή θερμική επεξεργασία είναι ιδιαίτερα επικίνδυνο. Επίσης, ένα άτομο μολύνεται με παρασιτική λοίμωξη εάν δεν ακολουθούνται οι κανόνες της προσωπικής υγιεινής. Για παράδειγμα, μην πλένετε τα χέρια σας πριν φάτε.
2. Μεταμόσχευση. Η παρασιτική λοίμωξη μεταδίδεται από μια έγκυο γυναίκα μέσω του πλακούντα στο παιδί. Για παράδειγμα, αυτές είναι ασθένειες όπως η τοξοπλάσμωση, η ελονοσία ή ο αγκυλός.
3. Διαδερμική διαδρομή. Το παράσιτο εισέρχεται στο ανθρώπινο σώμα μέσω του δέρματος. Αυτά είναι κυρίως σχιστοσώματα και αγκιστρωτές.
4. Διαδρομή επαφής. Το παράσιτο μεταδίδεται με βρώμικα χέρια, μολυσμένα προσωπικά αντικείμενα και εσώρουχα. Αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο οι ψείρες, η ψώρα και οι πύργοι μεταδίδονται συχνότερα.
5. Διαδρομή μετάδοσης. Η μόλυνση συμβαίνει μετά το δάγκωμα των εντόμων που φέρουν παράσιτα. Για παράδειγμα, ελονοσία.

Συμπτώματα

Πολλές παρασιτικές ασθένειες δεν έχουν συμπτώματα στα αρχικά στάδια. Αυτό οφείλεται στα στάδια ανάπτυξης του παθογόνου. Κάθε μεμονωμένος τύπος παρασίτου εκδηλώνεται διαφορετικά καθώς μεγαλώνει. Τα κοινά γενικά συμπτώματα παρασιτικής λοίμωξης περιλαμβάνουν:

1. Κνησμός.
2. Ερυθρότητα του δέρματος σαν κνίδωση.
3. Διάρροια.
4. Δυσκοιλιότητα.
5. Φούσκωμα.
6. Ναυτία, έμετος.
7. Οι σπασμοί και ο πόνος στη γαστρεντερική οδό.
8. Χάνοντας το σωματικό βάρος χωρίς δίαιτα ή αυξημένη σωματική δραστηριότητα.
9. Πυρετική κατάσταση.
10. Υψηλή θερμοκρασία σώματος (38-40 ° C) για μεγάλο χρονικό διάστημα.
11. Παρατεταμένες επιθέσεις ξηρού βήχα.
12. Διευθύνοντες λεμφαδένες.
13. Επώδυνες αισθήσεις στους μύες.
14. Ψυχο-συναισθηματικές διαταραχές.

Διάγνωση

Εάν υποψιάζεστε την παρουσία παρασιτικών ασθενειών, πρέπει να υποβληθείτε σε μια σειρά δοκιμών. Η διάγνωση παρασιτικών λοιμώξεων μας επιτρέπει να προσδιορίσουμε την παρουσία ή την απουσία ενός παρασίτου, τον τύπο και τη θέση του στο σώμα. Τα δεδομένα που λαμβάνονται θα βοηθήσουν τον γιατρό να κάνει τη σωστή διάγνωση και να συνταγογραφήσει τη σωστή θεραπεία.

Οι διαγνωστικές μέθοδοι περιλαμβάνουν:

1. Εξέταση κοπράνων. Σας επιτρέπει να καθορίσετε την παρουσία των περισσότερων τύπων παρασίτων που ζουν στα έντερα. Τα αυγά τους, οι προνύμφες και τα τμήματα του σώματος εκκρίνονται σε περιττώματα. Υπάρχουν δύο τύποι ανάλυσης:
   1. Ένα δείγμα σκαμνί εξετάζεται για αυγά και προνύμφες ελμινθίου. Η ανάλυση παραδίδεται στο εργαστήριο, όπου ο γιατρός κάνει επιχρίσματα και τα εξετάζει με μικροσκόπιο. Αυτή η μέθοδος χρησιμοποιείται συχνά, αλλά δεν είναι αρκετά ακριβής. Προκειμένου να γίνει τελική διάγνωση, ο ασθενής πρέπει να υποβληθεί σε αυτή τη δοκιμή έως και τρεις φορές με σύντομο χρονικό διάστημα. Αυτό οφείλεται στον κύκλο ζωής των παρασίτων και στην τοποθέτηση αυγών, τα οποία ανιχνεύονται από αυτή τη μέθοδο έρευνας.
   2. Απόξεση (πλύσιμο) από τις πτυχές του πρωκτού. Αυτή η δοκιμή χρησιμοποιείται για την ανίχνευση μόνο ενός τύπου ελμινού - pinworms. Οι παρασιτικές λοιμώξεις είναι πιο συχνές στα παιδιά από ό, τι στους ενήλικες. Για το λόγο αυτό, αυτή η ανάλυση διεξάγεται κυρίως για τα παιδιά. Ο τεχνικός του εργαστηρίου υγραίνει ένα βαμβάκι ή γυάλινο μάτι στο νερό ή γλυκερίνη και το ξεπλένει από τις πτυχές του Περιανικού. Στη συνέχεια, το προκύπτον υλικό εφαρμόζεται σε μια γυάλινη διαφάνεια και εξετάζεται με μικροσκόπιο. Αυτή η ανάλυση γίνεται επίσης χρησιμοποιώντας μια διαφορετική μέθοδο: ένας βοηθός εργαστηρίου κολλάει ένα κομμάτι συγκολλητικής ταινίας στο πρωκτικό πέρασμα, το πιέζει και το ξεφλουδίζει. Η κολλητική ταινία στη συνέχεια κολλάει σε μια γυάλινη διαφάνεια και επίσης βλέπει κάτω από ένα μικροσκόπιο. Το παράσιτο διαγιγνώσκεται με ακρίβεια. Χρησιμοποιώντας αυτές τις μεθόδους, ο βοηθός του εργαστηρίου είναι σε θέση να εξετάσει όχι μόνο τα αυγά του ελμινθίου, αλλά μερικές φορές και τα ενήλικα άτομα.
2. Εξέταση του εγκεφαλονωτιαίου υγρού, των πτυέλων, του δωδεκαδακτυλικού περιεχομένου (χολή), των ούρων. Που προβλέπεται με βάση τα αποτελέσματα μιας έρευνας ασθενούς για τον προσδιορισμό της παρουσίας του παρασίτου και τον προσδιορισμό της θέσης του. Αυτά τα βιολογικά υγρά αναλύονται χρησιμοποιώντας μικροσκοπία και μακροσκοπία. Πρώτον, το προκύπτον δείγμα εξετάζεται για την παρουσία ενηλίκων ατόμων και στη συνέχεια εκτελείται μικροσκοπία για την ανίχνευση αυγών και προνύμφων παρασίτων.
3. Δοκιμή αίματος. Οι σύγχρονες μέθοδοι δοκιμής αίματος για παρασιτικές λοιμώξεις καθιστούν δυνατή την προσδιορισμό της παρουσίας και του τύπου παθογόνου με υψηλή ακρίβεια. Χρησιμοποιούνται τρεις τύποι τέτοιων διαγνωστικών:
   1. Ορολογικές αντιδράσεις. Σας επιτρέπει να προσδιορίσετε την παρουσία αντισωμάτων παρασίτων στον ορό του αίματος του ασθενούς. Αυτή η μέθοδος θεωρείται εξαιρετικά συγκεκριμένη, αλλά κατώτερη από τη διάγνωση PCR.
   2. Διαγνωστικά PCR. Αυτή η μέθοδος βασίζεται στον εντοπισμό του DNA των παρασίτων σε οποιοδήποτε βιολογικό υγρό που ελήφθη για ανάλυση.
   3. Γενετική έρευνα. Περιλαμβάνει την ανίχνευση του γονιδιώματος του παρασίτου στο δείγμα αίματος ενός ασθενούς. Αυτή η μέθοδος χρησιμοποιείται πολύ λιγότερο συχνά από όλους τους άλλους, αλλά έχει υψηλή ακρίβεια.
4. Εξέταση υλικού βιοψίας και λεμφαδένων. Για την ανάλυση αυτή, ο γιατρός αποθηκεύει ένα μικρό τμήμα ενός οργάνου, ενός ιστού ή ενός ολόκληρου λεμφαδέματος και το στέλνει για ιστολογική εξέταση. Με αυτόν τον τρόπο διαγιγνώσκεται η παρουσία ή η απουσία παρασίτων.

Συστάσεις για προετοιμασία για δοκιμές

Πριν κάνετε δοκιμές για παρασιτικές λοιμώξεις, πρέπει να προετοιμαστείτε σωστά για αυτούς. Εάν ακολουθούνται οι συστάσεις, η ακρίβεια της διάγνωσης αυξάνεται, καθώς το υλικό δεν περιέχει παράγοντες παρεμβολής που επηρεάζουν την αποτελεσματικότητα των μεθόδων έρευνας.

Προετοιμασία για δοκιμή σκαμνί:

1. Τα αντιβιοτικά, τα αντιφλεγμονώδη φάρμακα και τα αντιόξινα πρέπει να σταματήσουν. Η χρήση φαρμάκων και άλλων φαρμάκων που περιέχουν βισμούθιο και σίδηρο είναι επίσης απαράδεκτη.
2. Εάν πραγματοποιήθηκε εξέταση ακτίνων Χ χρησιμοποιώντας βαρόλιο ή κολονοσκόπηση, κατά τη διάρκεια της οποίας πραγματοποιήθηκε ένα κλύσμα για να καθαρίσει τα έντερα, τότε μια δοκιμή σκαμνί μπορεί να ληφθεί μόνο μετά από 2-3 ημέρες.
3. Δεν συνιστάται να δωρίσετε σκαμνί εάν αρχίσει η εμμηνορροϊκή αιμορραγία ή οι αιμορροΐδες επιδεινώνονται.

Προετοιμασία για εξέταση αίματος:

1. Είναι απαραίτητο να σταματήσετε τη λήψη φαρμακολογικών φαρμάκων που επηρεάζουν τον αριθμό του αίματος.
2. Τρεις ημέρες πριν από τη δοκιμή, θα πρέπει να ακολουθήσετε μια ελαφριά δίαιτα, να μην τρώτε λιπαρά τρόφιμα και να παραιτηθείτε από το αλκοόλ.
3. Μια εξέταση αίματος για παρασιτικές λοιμώξεις λαμβάνεται με άδειο στομάχι. Η κατανάλωση μιας μικρής ποσότητας καθαρού πόσιμου νερού επιτρέπεται.

Για άλλες δοκιμές, συνήθως δεν απαιτείται ειδική προετοιμασία. Θα χρειαστεί μόνο να ακολουθήσετε τις συστάσεις του γιατρού.

Θεραπεία

Δυστυχώς, τα συμπτώματα των παρασιτικών λοιμώξεων δεν μπορούν πάντα να ανιχνευθούν στα αρχικά στάδια της νόσου. Σε τέτοιες περιπτώσεις, η θεραπεία αρχίζει αργά. Είναι σημαντικό να κατανοήσουμε: όσο περισσότερο το παράσιτο παραμένει στο σώμα, τόσο πιο δύσκολο θα είναι να το ξεφορτωθούμε.

Η θεραπεία μολυσματικών και παρασιτικών λοιμώξεων χωρίζεται σε δύο τομείς:

1. Συμπτωματική θεραπεία. Με στόχο την εξάλειψη των κλινικών εκδηλώσεων της νόσου. Αυτά περιλαμβάνουν τη μείωση της θερμοκρασίας του σώματος, την απαλλαγή από την ερυθρότητα και την κνησμό και την ομαλοποίηση της λειτουργίας του γαστρεντερικού σωλήνα.
2. Η αιτιολογική θεραπεία των παρασιτικών λοιμώξεων αποσκοπεί στην απαλλαγή του αιτιολογικού παράγοντα της νόσου.

Σε ορισμένες περιπτώσεις, μπορεί να είναι απαραίτητη χειρουργική επέμβαση. Εφαρμόζεται για την κυψελίδα, την εχινοκοκκότητα και ορισμένους τύπους λοίμωξης από trematode.

Όταν το σώμα είναι αφυδατωμένο, συνταγογραφούνται διαλύματα που περιέχουν αλάτι.

Μόνο ένας γιατρός μπορεί να συνταγογραφήσει θεραπεία για παρασιτικές λοιμώξεις που βασίζονται σε εργαστηριακές δοκιμές και συνεντεύξεις ασθενών.

Πρόληψη

Είναι πολύ σημαντικό να παρατηρηθεί η πρόληψη παρασιτικών λοιμώξεων. Στις περισσότερες περιπτώσεις, αυτό θα βοηθήσει στην πρόληψη της εισόδου στο σώμα.

Τα προληπτικά μέτρα περιλαμβάνουν:

1. Συμμόρφωση με τους κανόνες της προσωπικής υγιεινής: Πρέπει να πλύνετε τα χέρια σας πριν φάτε φαγητό, αφού επισκεφθείτε την τουαλέτα και να επιστρέψετε από το δρόμο.
2. Τα λαχανικά και τα φρούτα πρέπει να πλένονται καλά.
3. Είναι επιτακτική ανάγκη να πραγματοποιηθεί επαρκής θερμική επεξεργασία του κρέατος, των ψαριών και των θαλασσινών.
4. Το νερό της βρύσης δεν πρέπει να χρησιμοποιείται ως πόσιμο νερό, καθώς μπορεί να μην είναι πάντα απαλλαγμένο από παράσιτα. Η χρήση φίλτρων στο σπίτι ως πρόσθετος καθαρισμός δεν θα βοηθήσει. Η καλύτερη επιλογή θα ήταν να πιείτε βρασμένο ή εμφιαλωμένο νερό.
5. Εάν τα κατοικίδια ζώα ζουν στο σπίτι, πρέπει να απομακρυνθούν μία φορά κάθε έξι μήνες. Θα πρέπει επίσης να περιορίσετε την επαφή με το κατοικίδιο ζώο σας εάν εμφανίζει σημάδια παρασιτικών ασθενειών και επικοινωνήστε με μια κτηνιατρική κλινική.
6. Θα πρέπει να σιδερώσετε εσώρουχα (ειδικά τα παιδιά) μετά το πλύσιμο.
7. Μετά την επίσκεψη σε εξωτικές χώρες, όταν εργάζεστε με γη, καθώς και υπαλλήλους των παιδιών των θεσμών, συνιστάται να εξεταστεί μία φορά το χρόνο για την παρουσία παρασιτικών λοιμώξεων και, εάν είναι απαραίτητο, εκτελείται προφύλαξη με φάρμακα.